Coronarografie en PTCA

10 Het onderzoek zal bij voorkeur langs de rechterpols gebeuren; indien dit niet kan wordt er verder gewerkt vanuit de rechterlies. Wanneer je binnenkomt in de zaal, zal men je doen plaatsnemen op de onderzoekstafel. Er worden elektroden aangelegd om tijdens het onderzoek je hartritme te kunnen volgen. Ondertussen zal een verpleegkundige alles klaarzetten wat tijdens het onderzoek wordt gebruikt. Vervolgens wordt de lies goed ontsmet. Dan word je volledig ondergedekt met groene steriele doeken (het hoofd en de prikplaats blijven vrij). Het is van belang deze doeken bovenaan niet aan te raken. Dit zou anders een infectie kunnen veroorzaken. Daarom leg je best de armen naast het lichaam. De dokter zal nu de pols en/of lies verdoven. Meestal zal je alleen dit prikje voor de verdoving voelen. Verder voel je van het onderzoek niets meer. Je wordt niet in slaap gedaan, zodat je kan meewerken tijdens het onderzoek. Als de pols/lies goed verdoofd is, wordt (zonder een insnede te maken) in de slagader in de pols of lies een kort buisje geplaatst. Door dit kleine buisje kan men de langere katheters (dit zijn de fijne lange buisjes) opschuiven tot aan uw hart. (De tekening toont welke weg die katheters volgen in het lichaam.) Vermits de binnenzijde van de slagader totaal gevoelloos is, kan men deze katheters zonder enige pijn opschuiven. Wanneer deze katheter juist voor het hart ligt, wordt daar eerst de bloeddruk gemeten. Dan wordt de katheter in de linkerkamer van het hart aangebracht. Bij het passeren van de klep kan u misschien een hartklopping voelen. Vervolgens worden er twee films van de linkerkamer gemaakt, om te zien of de hartspier voldoende samentrekt. Bij deze opnamen zal je een fel warmtegevoel ondervinden, dat van op de borst uitstraalt naar de armen en de benen. Dit is niet pijnlijk. Dit warmtegevoel is kortstondig en verdwijnt binnen de minuut. Daarna worden de filmpjes van de rechter- en linkerkransslagader gemaakt. Bij deze opnamen ondervind je geen warmtegevoel. Van elke kransslagader wordt een serie opnamen gemaakt, telkens vanuit een andere hoek (daarom zal de camerabuis rond je draaien). Bij elke opname zal je gevraagd worden diep in te ademen en je adem in te houden. Je mag terug uitademen zodra het je gezegd wordt. Het onderzoek zelf