Regenboogkoor op audiëntie bij de paus
Een imperfect optreden bij de paus: geen dirigeerstokje, wel tederheid!
Voor een bezoek aan de paus heeft een mens wel wat over! Vroeg uit bed en ontbijten om tegen 7u naar de bus te stappen. Niet vanzelfsprekend met onze mensen, gezien de leeftijd (oudste is 97 jaar) en zorgbehoevendheid. Hier en daar was al enige nervositeit te bespeuren.
Na onze kennismaking met het chaotische verkeer in Rome (ochtendspits). Naarmate we het Vaticaan naderden werd het er niet beter op. Maar we haalden het op tijd.
Het was dan bijna zo ver: de ontmoeting met de paus waar zolang naar uitgekeken werd, was bijna aangebroken. Een officiële delegatie met kardinaal De Kesel, Mgr. Smet en Mgr. Cosyns, stond ons op te wachten en begeleidde ons naar de aula van Paulus VI.
Na de officiële verwelkoming van de paus en de voorstelling van het Regenboogkoor door de kardinaal zongen wij "Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen" en "La Felicidad".
De paus was ontroerd door het optreden. Na zijn formele antwoord dat hij voorlas sloot hij af met persoonlijke woorden. Het grote belang van de ouderen: zij zijn het geheugen van onze samenleving en de wortels waaraan de jeugd zich kan voeden.
Zachte woorden over het niet gebruiken van een dirigeerstok maar de tederheid die mensen verbindt en doet openbloeien.
De audiëntie op zich bracht heel wat emoties teweeg bij alle aanwezigen. De sfeer waarbinnen plaats was voor wederzijdse waardering betekende voor alle aanwezigen een hart onder de riem voor het dagelijkse omgaan met elkaar. De paus moedigde ons ook aan om verder te doen en bevestigde nogmaals dat hij getroffen was door zoveel tederheid.
Nadat we wat bekomen waren van onze emoties, reden we nog door de tuinen van Vaticaanstad om nog een liedje te zingen bij de Lourdesgrot en een Weesgegroet te bidden in bijzijn van de kardinaal.
De voormiddag werd afgerond met een sight-seeing trip met de bus door Rome om te eindigen in ons hotel waar we bij een lekkere maaltijd heerlijk konden napraten. De namiddag werd voor vele mensen een welgekomen rustmoment.
Verslag: Dirk Van Herpe, directeur ouderenzorg